با وجود بی ثباتی چند سال اخیر، سرمایه گذاری در تحقیق و توسعه و نوآوری به رشد خود ادامه داده است. شرکت ها بیش از هر زمان دیگری برای خطوط لوله نوآوری خود هزینه می کنند زیرا به دنبال ارائه پتانسیل فناوری هایی مانند هوش مصنوعی (AI)، اینترنت اشیا (IoT) و غیره هستند.

اما برای استارت‌آپ‌های در مراحل اولیه در لبه پیشرفت‌های فناوری، چالش‌ها باقی می‌ماند – به‌ویژه آن‌هایی که برای یافتن راه‌حل‌هایی در بخش‌هایی مانند معدن، هوانوردی، کشتی‌رانی و تولید تلاش می‌کنند.

تنها 2 درصد از کل دارایی‌های تحت مدیریت توسط سرمایه‌گذاران تأثیرگذار به شرکت‌های مرحله اولیه یا راه‌اندازی تخصیص می‌یابد – و حتی کمتر از آن به طور خاص به آن دسته از کارآفرینانی اختصاص می‌یابد که به دنبال راه‌حل‌هایی برای صنایعی هستند که کربن زدایی سختی دارند، جایی که نوآوری بسیار مهم است.

با انتشار کربن در فرآیندهای خود، این صنایع حیاتی تجملات تکیه بر روش‌های سنتی کربن زدایی را ندارند. کشتی ها و هواپیماها باید از نوعی سوخت استفاده کنند. پتروشیمی ها به سوخت های فسیلی به عنوان بخشی جدایی ناپذیر از فرآیند خود نیاز دارند. به همین دلیل است که نوآوری برای کربن زدایی این بخش ها بسیار حیاتی است: آنها هیچ گزینه دیگری ندارند.

در حالی که تأمین مالی اغلب یک مانع است، اغلب اوقات تنگنای واقعی دانش و دسترسی به فرصت ها برای ایجاد ابزارهای جدید یا به کارگیری ابزارهای موجود به روش های جدید است. برای مدت طولانی، صنایعی مانند معدن، هوانوردی و کشتیرانی در سیلوها وجود داشته اند. این امر نوآوری و پذیرش ابزارهای جدید مرتبط از بخش های مجاور را کند کرده است.

بسیاری از این شرکت‌ها دهه‌هاست که به همین روش کار می‌کنند و از اینکه چگونه نوآوری‌ها در جاهای دیگر می‌توانند در مدل کسب‌وکارشان قرار بگیرند، آگاه نیستند. به همین ترتیب، کارآفرینان و نوآورانی که ممکن است راه‌حل‌هایی در جای دیگر داشته باشند، به سادگی از مشکلات پیش روی این صنایع آگاه نیستند. این دو گروه با هم تعامل ندارند.

این را با دنیای هوش مصنوعی و فین‌تک مقایسه کنید که مملو از انکوباتورها هستند و بنابراین از اثر شبکه بهره می‌برند. به عنوان مثال، Coinbase، که در سال 2012 توسط Y Combinator انکوباتور شد – احتمالاً پربارترین انکوباتور استارت آپی در جهان. و استارت‌آپ .lumen مستقر در رومانی، که عینک‌های مجهز به هوش مصنوعی را برای افراد کم بینا می‌سازد، توسط متخصصان تراشه‌های هوش مصنوعی Nvidia که اکنون با ارزش‌ترین شرکت جهان است، به عنوان بخشی از برنامه انکوباسیون اختصاصی هوش مصنوعی Nvidia Inception انکوبه می‌شود.

با این حال، بخش‌هایی که به سختی کاهش می‌یابند اکنون با نیاز – و فرصت – برای پرورش یک اکوسیستم نوآوری گسترده‌تر بیدار می‌شوند.

صنعت معدن نقش کلیدی در انتقال انرژی، استخراج مواد معدنی حیاتی مانند مس، نیکل و لیتیوم دارد که اجزای کلیدی در فناوری‌های پاک مانند پنل‌های خورشیدی و باتری‌های خودروهای الکتریکی هستند. اما فقدان مشکل اکوسیستم نوآوری چنان مانعی بر سر راه موفقیت بوده است که شرکت ها شروع به گرفتن امور به دست خود کرده اند.

به عنوان مثال، Prospect Innovation به پرورش استارت آپ ها در حوزه معدن و مواد معدنی و ارتباط آنها با شرکت هایی که به محصولات آنها نیاز دارند اختصاص دارد. تنها طی پنج سال، شرکت‌های معدنی و استارت‌آپ‌هایی که با آن‌ها کار می‌کنند، در حال انجام نوآوری‌هایی هستند که در حال تغییر شکل صنعت هستند. نمونه های دیگر عبارتند از، جاذبه سبز که سازگار استذخیره‌سازی انرژی مبتنی بر گرانش که عمق شفت‌های معادن بلااستفاده را مهار می‌کند و راهکارهای Talpa که از آن استفاده می‌کند.مدل‌های تحلیل پیش‌بینی‌کننده از صنعت ساخت‌وساز و اعمال آن‌ها در معدن.

در جاهای دیگر، طرح‌هایی مانند پلتفرم نوآوری باز مجمع جهانی اقتصاد، UpLink، همچنین به دنبال ایجاد ارتباط بین شرکت‌ها، استارت‌آپ‌ها و سرمایه‌گذاران از بخش‌هایی هستند که به سختی کاهش می‌یابند و فراتر از آن.

مانند شرکت بخش معدن Envicore که ضایعات معدنی را به موادی تبدیل می کند که می تواند به عنوان جایگزینی جزئی برای سیمان استفاده شود. در بخش هوانوردی، HyFlux در حال ساخت موتورهایی است که از نیروی محرکه برودتی استفاده می کنند، که می تواند اساساً میزان سوخت مورد نیاز هواپیما را تغییر دهد. HyFlux با حمایت مالی دولت بریتانیا در حال حرکت به سمت ماموریت خود برای ایجاد انقلابی در پایداری هوانوردی است.

این شرکت ها از بخشی از یک اکوسیستم نوآوری گسترده تر سود برده اند. در رویدادهایی مانند نشست آتی سالانه قهرمانان جدید در دالیان، چین، آنها می توانند با افراد کلیدی ملاقات کنند تا پروژه ای را آغاز کنند یا شکاف هایی را در بازار شناسایی کنند که فناوری آنها می تواند پر کند. این همان چیزی است که در بسیاری از استارت‌آپ‌ها در بخش‌های سخت و سایر صنایع گم شده است.

به همین دلیل است که حمایت از استارت‌آپ‌ها فقط به معنای تأمین بودجه نیست (هر چند ضروری است). این به معنای یافتن راه‌های دیگری برای چند برابر کردن تأثیر نوآوری و ارائه فناوری‌های جدید به مقیاس است. برای بخش هایی که نوآوری تنها مسیر واقعی برای کربن زدایی است، این بسیار ارزشمند است.

سیاست گذاران اهرم هایی دارند که می توانند برای پرورش اثر اکوسیستم در حوزه های انتخابیه خود به کار گیرند. برای مثال، با قیمت گذاری در عوامل خارجی مانند قیمت کربن یا تنوع زیستی ، دولت ها می توانند نوآوری را تقویت کنند. برای نوآوری‌هایی که به دورترین نقطه‌ها فشار می‌آورند (سوخت هوانوردی پایدار یا سوخت حمل و نقل را در نظر بگیرید)، گزینه‌هایی نیز وجود دارد.

با ترتیب دادن توافق‌های اولیه و سیگنال‌های تقاضا برای فناوری‌های آینده‌نگر که ممکن است هنوز تقاضای لازم برای تحریک بازار را نداشته باشند – دقیقاً مانند آنچه که ائتلاف اولین محرک‌کنندگان فروم برای سوخت حمل و نقل پایدار انجام می‌دهد – انکوباتورها و دولت‌ها می‌توانند اطمینان حاصل کنند که فناوری‌های آینده در گذشته باقی نمی ماند

پرورش نوآوران در مراحل اولیه، چه از طریق ابتکارات و انکوباتورهایی مانند UpLink و Prospect Innovation یا با سیاست‌های هوشمند و سیگنال‌دهی تقاضا، این پتانسیل را دارد که تأثیری بزرگ داشته باشد. با تلقی کردن بخش راه‌اندازی در مراحل اولیه مانند یک اکوسیستم، هر سرمایه‌گذاری موجی فراتر از نهاد در سمت گیرنده ایجاد می‌کند.

سرمایه گذاری هایی که به عنوان بخشی از یک اکوسیستم انجام می شود نه تنها مربیان آینده را پرورش می دهد، بلکه پایه های همکاری های آینده را می گذارد و درهای بیشتری را برای پروژه ها و افرادی که جهان را تغییر می دهند باز می کند. آنها محققان آینده و کارآفرینان آینده را جذب می کنند.

بخش‌هایی که به سختی کاهش می‌یابند یکی از آخرین موانع اقلیمی هستند که باید با گذار به اقتصاد جهانی پایدار بر آن غلبه کنیم. مبتکرانی که راه حل هایی را برای آن بخش ها ایجاد می کنند، جهان را به شیوه ای معنادار تغییر می دهند. آنها باید تشویق شوند تا به هر طریق ممکن این کار را ادامه دهند.